Zmiany

Jeżeli jedziesz do Dover, nie daj się namówić, jeśli zaproponuje Ci ktoś, że Cię zabierze na obwodnicę (''ring road'') lub do któregoś z miast po drodze – na obwodnicy nie da się łapać, a w wymienionych miastach ze względu na niewielki ruch będzie Ci znacznie trudniej. Wprawdzie w Ashford znajduje się duży parking dla TIRów (''lorries park''), ale ochrona nie wpuszcza tam autostopowiczów lub ich wyrzuca, kiedy i tak się tam znajdą. Z kolei na zjazdach na autostradę (''junction'') nie wolno łapać, bo wg prawa jest to część samej autostrady, i możesz zostać przegoniony przez policję. Nie warto też jechać na stację benzynową w Maidstone (''Maidstone Services''); stacja jest niewielka, a niemal wszyscy jadą w kierunku Londynu.

Londyn ma świetnie rozwiniętą sieć komunikacji miejskiej (autobusy, metro) i aglomeracyjnej (autobusy, kolej podmiejska), przy czym bilety są upiornie drogie. Aktualne rozkłady jazdy i mapki komunikacyjne znajdziesz na stronie [http://www.tfl.gov.uk stronie Transport for London]. Jeśli planujesz zostać w Londynie przynajmniej kilka dni i zamierzasz poruszać się komunikacja miejską warto wyrobić sobie kartę Oyster (''Oyster card''). Sama karta nic nie kosztuje, trzeba tylko wpłacić 5 funtów kaucji, którą dostaniemy z powrotem zwracając kartę. "Oysterką" można płacić w wszystkich typach komunikacji miejskiej, przejazd wówczas jest znacznie tańszy niż kiedy kupujemy pojedynczy bilet (w autobusie cena za przejazd wynosi odpowiednio płacąc kartą i kupując bilet: 1,30 i 2,30). Jeśli nie masz pieniędzy na przejazd, możesz poprosić kierowcę autobusu o bilet kredytowy (''Unpaid Fare Notice'', popularnie nazywany ''yellow ticket''), od Twojej uczciwości zależy czy kredyt później spłacisz, bo nikt nie pobiera Twoich danych. Kierowcy (zwłaszcza biali!) bardzo niechętnie wypisują taki bilet, niekiedy nie będziesz mógł wsiąść do kilku autobusów z rzędu.